Kiminin büyümek için acele ettiği, kiminin ise geri dönmek istediği zaman... Yaşamın bize en çok şey kazandırdığı anlar, çocukken yaşanır derler, belki de büyüdükten sonra yaşayamıyacağımız şeyleri küçükken yaşadığımız içindir!
Ama bize "En güzel zamanınız hangisiydi?" diye sorduklarında herkesin cevabı ayrı olur çünkü kimse aynı çocukluğu yaşayamıyor kimi mükemmel bir çocukluk yaşarken diğeri türlü travmalar atlatabiliyor. Yaşayıp yaşayamayacağımız şeylerin çoğunu belli bir yaşa kadar ebeveynler karar veririr ama onların verdiği kararlar doğru mu? Yeri geldiğinde fazla katı olmak veya fazla rahat olmak çocuklar için verilen doğru kararlar mı? En basitinden örnek vermek gerekirse: Sokakta yaşayan bir aile ve onların çocuklara öğretebilecekleri şeyler ile maddi durumu daha iyi olan bir ailenin çocuğuna öğreteceği şeyler aynı seviyede olmayabilir.
Peki ya günümüz çocuklarına onlar çoğunlukla büyümüş de küçülmüş derler, onlara bu şekilde seslenme sebepleri yetişkinlerin çok daha iyi öngörüleri mi? Yoksa ne? Peki ya bir yetişkin çocuk gibi konuşacak olsaydı onun hakkında ne diyeceğiz, düşüneceğiz? O halde çocukla yetişkinlik arasındaki farklılıklar sadece yaş ile değil akıl ile ölçülür söylemi ne kadar doğru?
Elif YILDIRIM GSL/11-R